سودآوری با کاشت درخت
آنها که کاشت درختان را محاسبه میکنند ، از طریق درختان به سود می رسند
این مطلب ترجمه بخشی از کتاب " دی اکسید کربن هدیه ای از بهشت " نوشته پیتر هوف است .
طی بحران مالی سالهای 2009 - 2008 مفاهیم " هزینه ها " و " سرمایه گذاری " اغلب با هم اشتباه گرفته میشدند . در آمریکا ایالتی پیش نویس یک طرح مقابله با بحران را با صرف صدها میلیون یورو برای ایجاد اشتغال تهیه کرد . اقدامات پیشنهادی شامل عایق بندی خانه ها و افزایش اشتغال در حوزه سلامت بود . در همان زمان این ایالت سهام خود را در یک شرکت بزرگ تولید انرژی به فروش رساند تا منابع مالی این " سرمایه گذاری ها " را تامین کند . آیا مفاهیم درهم آمیخته شده بودند ؟
قبل از گفتگو در مورد هزینه ها و یا سرمایه گذاری در کاشت درختان ، رسیدن به درکی واحد از این مفاهیم نیاز است .
سرمایه گذاری ، پرداخت هزینه با هدف درآمد زائی است . فرض کنید برای یک ماشین پخت نان 1000 یورو سرمایه گذاری کرده اید . این هزینه امکان فروش سالانه 2000 یورو را برایتان فراهم میکند و در نتیجه درآمد زا است . به دلیل هزینه های نگهداری پس از 4 سال مجبور به فروش ماشین میشوید .با فرض اینکه ارزش نهائی آن 200 یورو است ، جمع هزینه ها برابر با :
800 = 200 - 1000
بوده است . این کاهش بها است . نتیجه مالی در طی این 4 سال بشرح زیر است :
سرمایه گذاری 1000 یورو
کاهش بهای سالانه هزینه ها ( 200 = 4 / 800 ) یورو است .
سود برابر با ( 4 سال * ( 5 % * نصف مبلغ سرمایه گذاری شده ) = 100 ) است .
ارزش نهائی برابر با 200 یورو می باشد .
جمع هزینه های ماشین برابر با 900 یورو است .
فروش برابر است با ( یورو 8000 = 2000 * 4 )
سود ناخالص که با آن هزینه های دیگر مانند دستمزد ، انرژی و مکان پرداخت می شود و همچنین از آن سود خالص بدست می آید برابر با 7100 یورو است .
این چگونگی درآمد زائی است ؟
پرداخت هزینه ای بدون کسب درآمد توسط یک دولت سرمایه گذاری نیست . بلکه " مخارج " نام دارد . چرا که در طول زمان همه پول صرف تامین مخارج شده و همان دولت با وصول مالیات و یا گرفتن وام ، تنها مخارج جدید تری می سازد . ایالتی که در بالا مثال زده شد در صورتی موفق است که با بهره برداری از همان کارخانه انرژی سالانه صدها میلیون یورو درآمد زائی کرده و عواید حاصله را صرف تامین مخارج کند . اما وقتی آن ایالت با فروش سهم خود در کارخانه انرژی ، پول بدست آمده را هزینه می نماید و این کار را سرمایه گذاری می نامد ، در نهایت فقیر خواهد شد . مانند مزرعه داری که گاوهایش را می فروشد و دیگر تولید شیر نخواهد داشت و بعد از خرج پول مجبور به فروش مزرعه اش می شود .
چنین قاعده ای در مورد راهکارهای حذف Co2 به کار گرفته می شود . با پمپاژ Co2 به زیر زمین نه تنها خود را از اکسیژن محروم میکنیم ، بلکه سالانه مخارج هنگفتی نیز روی دستمان میماند . اگر دولتی اعلام کرد باید بر روی ذخیره سازی کربن سرمایه گذاری کرد ، از دو عبارت اشتباه استفاده کرده است . باید بگوید برای ذخیره سازی کربن و اکسیژن باید مخارجی پرداخت شود . این مخارج هیچ گونه بازدهی نخواهند داشت . در مقابل بعد از بیست سال برای تعویض دستگاههای فرسوده ای که در این راه بکار گرفته ایم ناچار به تامین هزینه بیشتری خواهیم بود . این راهکار تنها بیشتر سبب فقر ما می شود . زیرا نمی توان پول پرداختی برای تامین مخارج را سرمایه گذاری نامید .
اما درختان در قالب فرآورده هایشان درآمد زا هستند . کاشت درخت برای رفع مشکل Co2 هزینه نیست ، بلکه سرمایه گذاری است . زیرا باعث افزایش کامیابی خواهد بود در مقابل ذخیره کربن هزینه ای است که موجب افزایش فقر می شود .
بعلاوه این مزایا ، کاشت درختان امری با تفکر و محاسبه بلند مدت است . سوالی که هر یک از ما باید بپرسد این است که ؟
"در 40 سال آینده با اتمام پروسه قطع درختان در جنگل های آمازون ، اندونزی و برونئی ، الوار مورد نیازمان را از کجا تامین خواهیم کرد ؟"
برای قطع درختان در آینده باید امروز درخت بکاریم . 40 سال زمان برای رشد درختان مورد نیاز است و حتی در بسیاری مناطق این زمان طولانی تر هم خواهد بود . درآمد فعلی حاصل از الوار نزدیک به 28000 یورو در هر هکتار است . این محاسبه بر اساس وضعیت کشت و زرع است . در این روش درختان عریان با سایز مناسب بطور کامل قطع می شوند . در نتیجه محصول برابر با 250 متر مکعب با ارزش 100 یورو در هر متر مکعب می باشد . بسته به موقعیت و مکان تفاوت هائی بین نرخ رشد و بازدهی هر متر مکعب وجود دارد . چوب ( سخت ) جنگلی استوائی تقریبا دو برابر هزینه محاسبه شده در نمونه های اشاره شده گران تر است . در جنگل های استوائی رشد درختان بسیار بلند گاه بیش از 300 سال بطول می انجامد . به علاوه تفاوت عمده ای در مورد زمان قطع مشخص وجود دارد . بهترین راه برداشت شیوه انتخابی است که در نتیجه آن جنگل می تواند به تولید نامحدود الوار برسد . با این روش بدون ایجاد آسیب دائمی ، در هر صد سال میتوان از یک جنگل 100 تا 200 متر مکعب چوب الواری برداشت کرد . اگر FSC یک جنگل تائید شده باشد . که ما امید داریم در 25 سال آینده این اتفاق بیافتد . 10 درصد آن بعنوان محرک گوناگونی (Variation) اکوسیستمی دست نخورده باقی خواهد ماند . این شیوه موجب افزایش تنوع زیستی ( Biodiversity ) ، جلوگیری از فقر اکوسیستمی و ایجاد زمینه مناسب برای تولید مثل در گونه های حیوانی و همچنین استفاده از جنگل بعنوان بانک ژن در آینده خواهد شد .
افزایش بها
دور از انتظار نیست که کمیاب شدن چوب ( الوار ) باعث افزایش چشمگیر قیمت آن شود . همان چیزی که در سال 2008 در مورد قیمت نفت خام اتفاق افتاد . انتظار میرود بهای چوب فرآوری نشده با توجه به مورد استفاده از آن در ازای هر کیلو چوب ( الوار ) به بیش از یک یورو برسد ، و این ریشه در بهای بیش از یک یوروئی هر کیلو مصالح ساختمانی چون آهن و پلیمر دارد . با توجه به رشد جمعیت و در نتیجه کمیاب شدن این مصالح ، افزایش چشمگیر بهای آن در راه است . در پی آن تقاضا برای چوب بعنوان مصالح ساختمانی جایگزین بالا میرود و همین موضوع بر روی قیمت چوب تاثیر میگذارد .
چوب ( الوار ) واحد مالی جدید !
دولت ها در سراسر جهان بدنبال راهکاری برای سیستمهای مالی فروریخته هستند . واحد طلا در ماه مارس 1973 منسوخ شد . بدلیل بروز احتمالی نوعی بحران دیگر ، طراحی سیستمی پیشنهاد میشود که در آن در برابر زیان مالی بتوان بوسیله وثیقه مصون ماند . اینگونه میتوان دولتها را از چاپ بیش از اندازه اسکناس که ممکن است موجب حباب مالی گردد ، بازداشت . چنین سیستمی از بیکار شدن دهها میلیون نفر جلوگیری میکند . راه بدست آمدن چنین مصونیتی از آنچه دولتها گمان میبرند در دسترس تر است : چوب ( الوار ) میتواند در سیستم مالی جایگزین طلا شود . اگر به ازای هر هکتار جنگل 300 تن چوب با ارزش تقریبی هر کیلو یک یورو بدست آید ، در نتیجه ارزش وثیقه دومیلیارد هکتار جنگل برابر با 600 تریلیون یورو خواهد بود . این مقدار به اندازه ای است که ضمانت کند سیستم مالی هرگز مانند آنچه در سال 2008 اتفاق افتاد فرو نمی ریزد .
ایجاد سیستم مالی جهانی با وثیقه قوی و معتبر مستلزم این است که هر دولت بانکهایش را متعهد به کاشت 1.5 هکتار درخت در ازای هر میلیون وام ساخته و این وثیقه را نزد خود نگه دارد .
ارزش افزوده ای که رشد آن مشمول مالیات نیست
خاک فرسوده و نامرغوب ارزان است . با کاشت درختان ارزش خاک با تغییر سطح آن به خاک حاصلخیزتولید کننده خوراک ، چوب ، ذغال ،میوه ، دارو ، مستخرجات ( صمغ ها ) ، روغن ، اسانس ، چوب پنبه و بسیاری از محصولات دیگر ، بطور ناگهانی افزایش می یابد . رشد سرمایه بسیار قابل توجه خواهد بود و در بسیاری از کشورها به آن مالیات تعلق نمیگیرد . کسانی که قدرت تصمیم گیری سریع دارند به محض درک رشد ارزش افزوده قابل توجه خاک بی حاصل و تغییر آن به خاک مرغوب ، میتوانند بیشترین سود را بدست آورند .
درختان به زمان نیاز دارند
اگر ما امروز به کاشت درختان مبادرت کنیم فقط وقتی که جمعیت جهان 50 درصد بیشتر شد میتوانیم آنها را قطع کنیم و اگر کاشت درختان را آغاز نکنیم نه تنها بدلیل از بین رفتن جنگلها دچار کمبود الوار مورد نیاز میشویم ، بلکه بدلیل رشد جمعیت نیاز به درختان 50 درصد افزایش می یابد . رفع این کمبود حدود 40 سال بطول می انجامد ( دوره رشد درخت ) و حتی ممکن است این مدت بیشتر هم بشود ، چرا که برای رفع نیازهای جمعیت افزایش یافته جهان تمامی زمین های حاصلخیز صرف تامین و تولید مواد غذائی خواهد شد و به همین دلیل درختان در نواحی که امکان رشد آنها کمتر و کند تر است کاشته خواهند شد . هر کس که علاقمند به فرصت های طولانی مدت است اما مزایای " راه حل درختی " ما او را متقاعد نکرده است ، با توجه به مسئله سود و منفعت متقاعد خواهد شد . هر شخص ، نهاد یا کشوری که اکنون شروع به کاشت درخت کرده است ، در آینده منفعت عظیمی نصیبش خواهد شد ، هرکس به جلو نگاه کرده و به فکر آینده است ، امروز درخت خواهد کاشت .
مزایای کاشت درخت به عنوان راهکاری درآمد زا برای حل مشکلات جهانی
• موثر واقع شدن
درختان اتم کربن را از اتم های اکسیژن جدا ساخته و در قالب موادی چون چوب ، میوه ، مواد داروئی ، کائوچو ( لاستیک ) و محصولات قابل توجه دیگر در کنار هم قرار میدهند .
• ارزان بودن
می توان مشکل Co2 را ظرف مدت 40 سال با 14 یورو در ازای هر بشکه نفت حل کرد . راهکاری که نه تنها هزینه بر نیست بلکه درآمد زا نیز هست .
• حفظ ارزش سرمایه حتی در صورت پایان یافتن منابع سوختی
هر سرمایه گذاری مستلزم دوره بازپرداخت یا بازگشت سرمایه است ، تصور کنید که در سال 2050 سوخت هائی که موجب انتشار Co2 میشوند رو به پایان هستند ، چه کسی با عقل سلیم در 25 سال پایانی حاضر به سرمایه گذاری در روشهای پر هزینه خالص سازی و یا ذخیره Co2 است ؟ اگر دوره بازگشت سرمایه بسیار کوتاه باشد ، قطعا هیچ کس سرمایه گذاری نخواهد کرد . چه کسی حاضر به سرمایه گذاری در مسیری پر هزینه است که بطور قطع مشخص نیست مثمر ثمر خواهد بود یا خیر ؟
• ایجاد شرایط آب و هوائی بهتر
درختان نه تنها Co2 را ذخیره میکنند بلکه برای بهبود شرایط اقلیمی بسیار اثر گذار هستند .
• بستر سازی برای تنوع زیستی
با کاشت دو میلیارد هکتار درخت در 40 سال و خنثی سازی اثر قطع سالانه 15 میلیون هکتار جنگل فضا سازی برای اکوسیستم میسر میشود . به گفته دانشمندان امروزه در هر دو ساعت 2 تا 5 گونه منقرض میشود . به وسیله " راه حل درختی " Tree solution این امر را میتوان به تعویق انداخت و یا حتی از آن جلوگیری بعمل آورد .
• این راهکار استراتژیک آسیبی به رشد اقتصادی نخواهد زد
همه راهکارهای فنی برای مسئله Co2 هزینه بر هستند . درختان ضمن ذخیره سازی Co2 ، تولید کننده مواد خوراکی ، الوار ، دارو ، اکسیژن ، رطوبت و .... هستند . بنابراین درختان درآمد زا و محرک رشد اقتصادی می باشند . راهکار درختی Tree solution رشد اقتصادی را محدود نمی سازد .
• راهکاری بیطرفانه از جنبه سیاسی
هیچ گونه اختلاف نظر و بحثی در مورد ضرورت کاشت درختان بین جناح های سیاسی کشورها وجود ندارد ، بنابراین میتواند راهکار قابل قبولی برای تمام جناح های سیاسی باشد .
• راهکار پایدار ، بدون احتمال از دست دادن مبلغ سرمایه گذاری شده
این راهکار با طبیعت سازگار است . مهم نیست تغییرات اقلیمی ناشی از انتشار Co2 ، جنگل زدائی و یا دلایلی دیگر است یا خیر . در همه موارد درختان نقش مثبتی دارند .
• محرک رشد اقتصادی در کشورهای فقیرتر که از فرسایش خاک ، کویر زائی و کمبود غذا رنج میبرند
در جوامع کوچک با روابط اجتماعی خوب افراد راضی کمتر دست به شورش میزنند و یا مرتکب جرم میشوند . درختان چنین شرایط بظاهر اقتصادی را ایجاد می کنند و در نتیجه جایگزین زندان و حصار می شوند . در واقع کاشت درخت در گستره های وسیع پاسخی به فقر است .
• به مواد خوراکی بیشتری نیاز داریم
درختانی که به منظور ذخیره Co2 کاشته می شوند ، قابلیت های بیشتری دارند ، از جمله آنکه مواد خوراکی تولید میکنند . بعلاوه با جلوگیری از فرسایش خاک ، زمین های حاصلخیز بیشتری برای کشاورزی ایجاد می نمایند . در بسیاری از کشورهای گرمسیری کشاورزان فرآورده های کشاورزی غذائی را در سایه درختان کشت میکنند ، زیرا تابش نور خورشید بر زمین های عریان باعث خشک شدن سریع خاک و از بین رفتن محصولات میشود .
• درختان ارزش افزوده ایجاد می کنند
درختان ارزش هائی منحصر به خود ایجاد می کنند . ارزش زمین های درآمد زا بالا میرود و در نتیجه آن را میتوان بعنوان وثیقه و ضمانت بکار برد . درختان برای خرده کشاورزان نیز امکان دسترسی به بازار سرمایه را فراهم میآورند و باعث تشویق آنها به سرمایه گذاری در شرکتها می شوند . از این رو درختان زمین های بی ارزش را ارزشمند ساخته و در نتیجه ایجاد اعتبار خرد و در دراز مدت ، اعتبار کلان را ممکن می سازند ، چرا که این زمینها ارزش وثیقه بودن پیدا میکنند .
• نیاز بیشتر به چوب ضمن حفظ آخرین جنگل های کره زمین
درختانی که برای ذخیره Co2 کاشته میشوند ، چوب نیز تولید میکنند . در این صورت دیگر نیازی به قطع آخرین جنگل های باقیمانده برزیل ، اندونزی و برونئی و نابودی حیات وحش آنها نخواهد بود .
• خنک شدن زمین و آتمسفر بوسیله درختان
همه میدانند که هوای جنگل در تابستانهای گرم همیشه مطبوع و خنک است . زیرا درختان گرما و انرژی را از هوا گرفته و صرف عمل فتو سنتز میکنند و در شب این گرما را به صورت امواج فرو سرخ به فضا بازتاب میدهند . همین عمل موجب تراکم بخار آب موجود درهوا بر روی برگ درختان و در نتیجه رشد بهتر درختان حتی در مناطق خشک می گردد . این پدیده را " Giving out " می نامیم .
• کاهش فرسایش خاک و کویر زائی
درختکاری تنها راه از بین بردن این مشکل است .
• تحقق ویژه و سریع تنها هدف تعیین شده در " پروتکل کیوتو " یعنی ایجاد تاخیر در انتشار Co2 بجای خاتمه کامل آلودگی آن بطور 100 درصد با استفاده از راه حل درختی "Treesolution "
اگر کاهش آلودگی Co2 را به صفر درصد با استفاده از " راه حل درختی " قیمت گذاری کنیم ، همه افراد هزینه های این فرآیند را مد نظر قرار می دهند . اگر سرمایه گذاری در راهی با بازدهی بالا ارزان تر از کاشت درخت باشد ، مردم سودآورترین را انتخاب می کنند و این برابر با به تعویق انداختن انتشار Co2 و طولانی تر ساختن مصرف سوخت های فسیلی است .
• درآمد زائی سرمایه گذاری حتی در صورتیکه Co2 بر تغییرات اقلیمی بی اثر باشد
حتی با فرض اینکه روزی مشخص شود تغییرات آب و هوائی اتفاق نیفتاده است و یا اینکه Co2 عامل اصلی این تغییرات نیست ، بازهم روشن است که درختان تاکنون منفعت بسیاری داشته اند و در آینده نیز خواهند داشت . در اینصورت هرگونه راهکار تکنیکی و سرمایه گذاری دیگر اتلاف پول است .
• انرژی
در صورت در اختیار داشتن فناوری درختان نیز به منابع انرژی تبدیل می شوند . در این صورت درختان بازیافت کنندگان Co2 خواهند بود . زیرا بعد از مصرف آنها بعنوان منبع انرژی ، اتمهای تجزیه شده دی اکسید کربن در طی این 40 سال ، دوباره در کنار هم قرار خواهند گرفت . کاشت درختان دوباره آغاز می شود و این چرخه ادامه خواهد یافت .
• گسترش
درختان و مساحت سطح آنها قابلیت رشد دارند . با رشد 50 درصدی جمعیت در قرن 21 ، مناطق جنگلی همراه و یا حتی سریعتر از آن گسترش می یابند . البته این در صورتی است که بیشتر و بیشتر درخت بکاریم ( در نتیجه این راهکار را میتوان روشی انعطاف پذیر دانست ) .
• سلامتی
درختان تولید کننده اکسیژن هستند .
• امنیت
تصور کنید Co2 زیر سطح زمین ذخیره شود ، و اتفاقی باور کردنی بیفتد ، Co2 آزاد شود . اینجاست که با یک فاجعه روبرو می شویم ، چرا که Co2 تجزیه نشده است و اتمسفر را تحت تاثیر قرار می دهد . واضح تر اینکه هزینه صرف شده برای فرونشاندن آن نیز بر باد میرود . هر راهکاری که نتوان مولکول Co2 را بطور کامل تجزیه کرد ، ایمن نیست . در واقع بجای نگه داشتن اتم های کربن بصورتی دیگر ، مشکل را نگه داشته ایم . درختان اتم کربن را بطور کامل از اتم های اکسیژن جدا می سازند . بنابراین شیوه کاشت درخت برای حل مشکل دی اکسید کربن با اطمینان کامل ( 100 % ) تضمین شده و ایمن خواهد بود .
• تضمین یا وثیقه
از درختان میتوان بعنوان وثیقه در سیستم مالی استفاده کرد .
• زمان و ضرورت
میشود صد ها میلیارد یورو صرف تحقیق و میاحثه برای فهم این سوال کرد که آیا تغییرات اقلیمی اتفاق می افتد یا خیر ؟ و اگر چنین باشد چه مدت طول می کشد ؟ 1 سال ؟ 21 سال ؟ یا 101 سال ؟
اما در نهایت هیچ کس قادر به پاسخ دادن به این سوال نیست . چرا که برای کسب اطلاعات جامع و علمی در این زمینه صد ها سال زمان لازم است . اگز تغییرات اقلیمی ناشی از Co2 باشد ، آن گاه تمامی سالهای دیگری که صرف تحقیق و مباحثه در این زمینه می شود ، بی حاصل خواهد بود . اگر مسئله را به مشکل کنونی " آلودگی " محدود کنیم ، تمامی تحقیقات ، مناظره ها ، کنفرانس ها ، سفرها و دیگر تشریفات اداری کنار گذاشته می شود و می توان مبارزه با آلودگی را آغاز کرد . اما بحث چگونگی رفع این مشکل خود می تواند بطول انجامد و اگر این روند ادامه پیدا کند در 50 سال آینده هنوز به بحث و گفتگو در این زمینه مشغول خواهیم بود . چرا مباحثه را کنار نگذاریم و همه با هم شروع به عمل نکنیم ؟ پیداست که غلظت Co2 موجود در هوا به نسبت 200 سال گذشته افزایش یافته است . در نتیجه دیگر جای هیچ بحثی نیست که هوا آلوده شده است . همچنین می دانیم درختان مولکول Co2 را تجزیه و به مواد مفید و درآمد زا تبدیل میکنند . بنابراین مشکل مشهود و قابل رسیدگی است و راه حل سودمند درختی " Tree solution " قابل اجرا و در اختیار است .
• درخت تنها راه " گهواره به گهواره " مشکل آلودگی است که جامعه بشری میتواند آن را تحت تاثیر قرار دهد .
هیچ چاره دیگری وجود ندارد
بنابراین اگر شروع به اقدام نماییم :
دیگر سرمایه ای صرف بحث در مورد حل این مشکل نخواهد شد .
شهروندان می دانند مالیات پرداختی صرف رفع این مشکل می شود .
شرایط نامساعد ورقابتی وجود نخواهد داشت .
همه در آن سهیم هستند و سود می برند .
اقتصاد در سراسر جهان تحت تاثیر قرار میگیرد .
از لحاظ سیاسی میسر است .
راه حل درختی ارزان است .
راه حل درختی بیطرفانه است .
راه حل درختی موثر است .
این مقاله ترجمه خلاصه ای از کتاب " Co2 هدیه ای از بهشت " نوشته آقای پیتر هوف مبتکر فناوری گرواسیس روش کاشت درخت در مناطق خشک ، بیابانی ، کوهستانی ( سنگلاخ ) بدون استفاده از انرژی و آبیاری است.
مترجم : تهمینه سهرابی
چگونه یک نهال کامل تولید کنیم ؟
مقدمه:
گرواسیس به عنوان یک شرکت خصوصی توسط پیتر هوف تاسیس شد و فناوری خود را در قالب ساخت ( واتر باکس ) به دنیا معرفی کرد. این فناوری تقلیدی است از یک رفتار زیستی که در طبیعت اتفاق می افتد و شامل موارد ذیل است :
1) اصلاح خاک با استفاده از قارچ مایکوریزا.
2) حفظ ساختمان و سیستم کاپیلاری خاک .
3) ) بهره گیری از نهال هائی با ریشه های اولیه سالم .
4) استفاده از دستگاه واتر باکس.
اگر بخواهیم در مناطق صخره ای نهال کاری کنیم در این صورت باید از ماشین ها و ادوات دارای مته استفاده گردد.
فناوری ارائه شده توسط گرواسیس برای حل برخی مشکلات مانند کشت درختان در بیابانها و اراضی فرسوده سنگلاخی در واقع تقلیدی است از آنچه که مادر طبیعت برای حل این معضلات به کار می گیرد . این روش می تواند در بیابانها و اراضی فرسوده سنگلاخی بکار گرفته شود تا باعث حاصلخیزی مجدد این اراضی گردد.
اهمیت ریشه های اولیه
روش مادر طبیعت برای تولید و تکثیر گیاهان، کاشت بذور آنها در لایه سطحی خاک است. بطور معمول بذور گیاهان در طبیعت توسط باد یا مدفوع حیوانات از نقطه ای به نقطه دیگرجا بجا و در لایه سطحی خاک انباشته می گردد. در مرحله بعد شروع به رشد کرده و ریشه های اولیه خود را برای یافتن آب گسترش می دهد.
متعاقب این امر گیاه خود را در خاک مستقر می کند. هنگامی که ریشه های اولیه به آب دسترسی پیدا کردند، شروع به گسترش ریشه های ثانویه خود می کنند و در این مرحله ضمن تبخیر آب به رشد و نمو خود ادامه می دهد.
تکنیک کاشت توسط مادر طبیعت در چهار مرحله و در یک عکس
چگونه نهال هائی با ریشه سالم تولید کنیم ؟
درختانی که امروزه با روشهای پیشرفته تولید و تکثیر می شوند و در بازار به فروش می رسند بطور گسترده ای ریشه های اولیه ی آنها ناکارا می باشد. نهال هائی که با این روش تولید و تکثیر شده اند، ریشه اولیه ی آنها که در عمق متوسطی از خاک قرار دارند به ریشه های ثانوی تقسیم می شوند. عکس های تهیه شده از نهال های خریداری شده توسط آکوا پرو از 20 کشور مختلف جهان ، نشان می دهد که کلیه این نهال ها فاقد ریشه سالم و دست نخورده بودند. ریشه های اولیه تمام آنها از بین رفته بود در حالی که ریشه های ثانویه بیش از اندازه توسعه و گسترش یافته بودند. چنین نهال هائی در شرایط خشکی، بدون آبیاری امکان ادامه حیات ندارند. اصولاً ریشه های ثانویه قادر به نفوذ عمقی، شکستن صخره ها و عبور از آنها نیستند. در اینجا 4 عکس وجود دارد که به شکل گویائی موضوع را نشان می دهند.
نهالی با ریشه های اولیه از بین رفته، منشعب و رو به بالا
نهالی با ریشه های اولیه آسیب دیده، منشعب با رشد افقی در گلدان پلاستیکی
یک گیاه جوان ( قبل از انتقال به دومین گلدان) با ریشه های اولیه معیوب و پیچ خورده. بعد از انتقال به دومین گلدان دو ریشه کوچک تر وباریک تر تولید می کند که فاقد توان ریشه اصلی است.
تمام ریشه های اولیه نابود شده اند و سایر ریشه ها بطور افقی در زیر گلدان رشد کرده اند
چگونگی ترمیم ریشه های اولیه از بین رفته از گیاهان مسن تر
در سالهای اخیر اکوا پرو نه تنها چگونگی تولید نهال هائی با ریشه های کامل را آموخته است بلکه یاد گرفته است تا گیاهانی با ریشه های اولیه معیوب و از بین رفته را دوباره مرمت کند.
چهار هفته بعد از کشت، بازیابی ریشه های اولیه و رشد عمودی آنها به طرف پائین
یک استاندارد کیفی جدید:
اکواپرو برای تولید نهال هائی با ریشه های مطلوب، مطالعات و تحقیقات گسترده ای در مورد چگونگی گسترش ریشه ها در طبیعت در مقایسه با نهال هائی که توسط شرکت های پیشرفته تولید می گردد بعمل آورده است. در زمان خروج ریشه ها از بذر و به منظور داشتن ریشه های با کیفیت، اکواپرو نوعی سینی گلدانی تولید نهال به نام Penroot paper plug طراحی نموده است. این سینی از خمیر کاغذ تهیه شده و مدلی است که بر اساس گسترش و حفظ ساختار دست نخورده ریشه های اولیه ( ریشه های عمودی )و ریشه های ثانویه طراحی شده است.
با این فناوری نهال هائی تولید می شود که ریشه های اولیه ی آن بهتر در اعماق خاک نفوذ کرده (به خوبی از درون صخره ها عبور می کند ) و حتی در دوره های خشک ریشه ی این درختان آب کافی از خاک جذب می کند. ریشه های ثانویه این درختان به طور وسیعی در خاک گسترش می یابند تا بتوانند اکسیژن کافی، عناصر غذائی ماکرو و میکرو و آب را بعد از یک رگبارش جذب نمایند. بعلاوه اکواپرو برای تولید کنندگان نهال حد اقل استاندارد هائی را معرفی نموده که تولید کنندگان ملزم به رعایت آنها می باشند. تولید کنندگان نهال که از ورقه پن روت استفاده می کنند و حد اقل استاندارد مورد نیاز اکواپرو در خلال تولید را رعایت کنند می توانند از اکواپرو درخواست اخذ گواهینامه برای نهال های تولیدی کنند. بعد از بازدید اکواپرو یا نماینده او وتایید رعایت کامل استانداردهای مورد نظر از سوی تولید کنندگان ، نسبت به صدور گواهینامه برای نهال های تولیدی اقدام خواهد نمود. عنصر اساسی در موفقیت کشت نهال، همانا کاشت نهال هائی با ریشه کامل و سالم است.
این عکس ها چگونگی رشد ریشه های اولیه را در ورقه های پن روت نشان می دهند. در بین دو قسمت گلدان هوا به خوبی عبور کرده و ریشه های اولیه تا زمان کاشت به صورت عمودی قرار می گیرند.
گسترش ریشه های برش خورده در ورقه پن روت. قطع کردن یا برش ریشه ها باعث تولید بیش از یک ریشه اصلی می شود اما این ریشه ها از ریشه تولید شده توسط بذر ضعیف تر هستند.
چگونگی کاشت بذور گیاهی و قلمه ها در ورقه پن روت
با استفاده از فناوری گرواسیس می توانیم در طول سال تا جائی که دمای هوا از 35 درجه سلسیوس فراتر نرود اقدام به کاشت نمائیم.گرواسیس با تقلید کردن از شیوه و رفتار مادر طبیعت برای رویش گیاهان، قادر خواهد بود تا گیاه مورد نظر را که در عکس های فوق نمایش داده شده، به نحو مناسبی پرورش دهد. برای دستیابی به این هدف نیازمند اطلاعات ذیل هستیم :
1- زمان جوانه زدن گیاه به روز.
2- مدت زمانی که طول می کشد تا طول ریشه های اولیه ی گیاه به 10 سانتیمتر یا 4 اینچ برسد. بعد از جوانه زدن و ریشه دار شدن، گیاه نسبتاً سخت می شود.
3- چهارده روز قبل از اینکه آنها را در فضای آزاد بکاریم، ما این سه دوره زمانی را با هم جمع می زنیم تا تعداد روزهائی که گیاه قبل از انتقال به فضای آزاد در فضای سر بسته قرار داشته، محاسبه گردد.
چگونه به بذر کمک کنیم تا جوانه بزند؟
همه بذور به راحتی جوانه نمی زنند. برخی از بذور گیاهان برای اینکه قادر به جوانه زدن باشند باید عمل بهاره کردن یا ورنالیزاسیون روی آنها صورت گیرد. بهاره کردن یا ورنالیزاسیون به این معنی است که بذور گیاهی قبل از جوانه زدن باید یک دوره زمانی سرد را طی کنند. عمل بهاره کردن روشی است که مادر طبیعت در کشورهائی که دارای چهار فصل با یک زمستان خشن هستند بکار می برد تا بذور انها خیلی زود سبز نشوند. به عنوان مثال فرض کنید اگر میوه درخت بلوط بعد از یک بارش پائیزه در اکتبر سریعاً جوانه بزند در آن صورت این گیاه به راحتی در معرض یخ زدگی قرار می گیرد و گیاه به زودی خواهد مرد. لذا بذور این گیاهان تا به حد کافی دوره های سرما را طی نکنند جوانه نخواهند زد. بنا براین ورنالیزاسیون کمک می کند تا این گیاهان دیرتر جوانه بزنند تا کمتر در معرض سرمازدگی قرار بگیرند. بذر درخت بلوط باید حداقل 3 ماه قبل از جوانه زدن در معرض هوای سرد قرار گیرد تا با موفقیت جوانه بزند. از این رو بذور گیاهی بدون هیچ خسارتی در طول زمستان در خاک باقی می مانند و در فصل بهار جوانه می زنند. برخی دیگر از بذور گیاهان بومی در مکان هائی که فاقد زمستان های خشن هستند از سازو کار حفاظتی دیگری استفاده می کنند. به عنوان مثال برخی بذور در دمای بالاتر از 30 درجه سلسیوس جوانه نمی زنند. لذا این سازو کار طبیعی مانع از جوانه زدن بذوردرست قبل از فرا رسیدن تابستان می شود یعنی زمانی که آنها به احتمال زیاد در اثر خشکسالی خواهند مرد. بسیار مهم است که شما بذر را کنترل نموده و خصوصیات و نیازمندیهای رویشی آنها را تعیین کنید. ابتدا باید بدانید که بذر شما قابل کاشت است لذا می توانید با خیساندن بذور به مدت 48 ساعت باعث تحریک جوانه زنی بذر شوید. روش دیگر برای جوانه زدن بذر، قرار دادن آنها به مدت 72 ساعت در لابلای برگه های مرطوبی است که درون جعبه هائی قرار دارند. بعد از اعمال این تیمارها شما می توانید آنها را در گلدان بکارید. بعد از خیساندن، می توانید ریشه اولیه را که پوسته بذر را شکسته و خارج شده، مشاهده نمائید. در این نقطه امکان انتخاب بذر برای کاشت وجود دارد. آنهائی که طی این مدت جوانه نزده اند احتمالاً مناسب نیستند و بهتر است که آنها را نکارید و یا اینکه چند روز دیگر آنها را بخیسانید. اگر مجدداً جوانه نزدند آنها را نکارید.
چگونه کمک کنیم تا بذر بیشتر جوانه بزند و بعد از کاشت رشد کند؟
تا اینجا تمام گیاهان به ترکیبی از رطوبت و اکسیژن نیاز دارند. جائی که رطوبت است اکسیژن نیست. بنابراین قاعده ترکیبی از رطوبت و اکسیژن بهترین نتیجه را بدست می دهد. در ذیل چگونگی انجام این کار بیان شده است :
1- بعد از کاشت بذر در گلدان با روشی مطمئن آب دادن را آغاز می کنیم.
2- فقط در اولین و دومین روز ( به توصیه های بعدی توجه کنید)هر نیم ساعت یک بار به مدت 1 دقیقه با روش بارانی و با ملایمت بذور کاشته شده را آبیاری کنید. چنانچه آبیاری با دست و به کمک آبپاش دستی صورت گیرد، سعی کنید بسیار به آرامی این کار را انجام دهید تا خاک در اثر شدت آبیاری متراکم نشود چون در این صورت تامین اکسیژن برای ریشه دچار مشکل می شود.
3- آب دادن با این روش را ادامه دهید تا متوجه شوید که خاک ته گلدان خیس می باشد.
4- مرطوب بودن خاک، سیستم آبیاری را تغییر می دهد. این بار آب دادن به بذور را قطع کنید و در عوض رطوبت نسبی را در حد 100% نگهدارید.
5- این کار را با مشاهده دقیق وضعیت آب و هوائی انجام دهید و سپس از جدول زمانی زیر پیروی کنید :
در ساعت 7 صبح به مدت 1 دقیقه آبیاری کنید و تا ساعت 11 صبح هر دو ساعت یکبار آبیاری را تکرار نمائید. سپس به مدت 1 دقیقه در ساعات 12 ظهر، 1، 2 ، 3 و 4 بعد ظهر آبیاری صورت گیرد. سرانجام در ساعات 6 و 8 بعد ظهر به مدت 1 دقیقه بذور را آبیاری نمائید.
6- ایده ای که در ورای این جدول زمانی وجود دارد افزلیش دفعات آبیاری در مواقعی است که خورشید با قدرت تمام می تابد و دما همزمان با افزایش شدت تابش رو به افزایش می رود. وقتی چنین اتفاقی رخ می دهد، رطوبت نسبی بطور چشمگیری کاهش می یابد لذا شما مجبورید با تشدید برنامه آبیاری این نقیصه را جبران نمائید. وقتی شرایط منطقه گرم نباشد، بسیار مناسب خواهد بود که دفعات آبیاری را حتی در طول روز در سطح 2 ساعت یکبار نگهداری نمائید.
7- به محض اینکه 100% بذور جوانه زدند و ارتفاع بوته ها به 1 سانتیمتر رسیدند، دور آبیاری را کاهش دهید. در این مرحله گیاه سفت و محکم می شود. در این مرحله نباید به دنبال رطوبت زیاد در خاک باشیم و ضروری است که رطوبت خاک کم باشد. برای رسیدن به این هدف به شرح ذیل اقدام نمائید :
به مدت 2 روز هر دو ساعت یکبار آبیاری کنیدسپس 2 روز دیگر با فاصله زمانی هر 3 ساعت یکبار آبیاری کنید. بعد از این مرحله شما فقط در ساعات 7 صبح، 12 ظهر و 6 عصر مجاز به آبیاری گلدانها هستید.
8- وقتی گیاه کمتر در سایه قرار بگیرد برگها خیلی بزرگ نمی شوند و به صورت متراکم در می آیند. این باعث می گردد تا وقتی گیاه به واتر باکس منتقل می شود کمتر در معرض تبخیر و سوختگی قرار بگیرد.
9- مراحل 7 و 8 به این معنی هستند که ما گیاه را برای انتقال به فضای آزاد آماده کنیم تا در فضای آزاد و حتی در شرایط گرم و خشک زنده بماند.
چگونگی استفاده از ورقه پن روت
همانطور که می توانید ببینید در انتهای گلدانها یک دو پایه قرار دارد. ریشه های اولیه تا انتهای گلدانها نفوذ می کنند اگر در این مرحله هرس هوائی (air pruning )به خوبی صورت گیرد، ریشه ها در این فضا و بین این دو پایه منتظر خواهند ماند. بنابراین ما نیاز داریم که سینی گلدانها را روی یک سطح خشک قرار دهیم(ترجیحاً روی یک جعبه ) به نحوی که باد و هوا بتواند در زیر آنها جریان داشته باشد. ابعاد گلدانها 5 سانتیمتر در 5 سانتیمتر می باشد بنابر این ما می توانیم حدوداً 300 گلدان را در هر متر مربع جای دهیم.
قرار دادن گلدانها در روی یک سطح قابل تهویه به منظور هرس هوائی ریشه ها
گیاهی با ریشه های کامل
چه گیاهانی را می توانیم به کمک فناوری گرواسیس کشت نمائیم ؟
فناوری گرواسیس در واقع یک متدولوژی کاشت است که برای هر گیاهی قابل اجرا می باشد. بنابر این اهمیتی نخواهد داشت که گیاه کاشته شده یک درخت، یک درختچه، یک بوته، سبزی و یا یک گل باشد. اما خیلی مهم است که درک کنیم که این فناوری یک سامانه آبیاری نیست بلکه بیشتر، فناوری کشت است تا آبیاری. فناوری پیش رو راهی را ارائه می دهد تا گیاه بتواند در چنین راهی بعد از گذشت یک سال قادر باشد تا حدی خود را با شرایط محلی وفق دهد و به عبارت دیگر گیاه توان مقابله با شرایط موجود را داشته باشد. اگر شما 300 میلی متر باران داشته باشید و گیاه برای بقا به 400 میلی متر باران نیاز داشته باشد بعد از یک سال علیرغم کمک واتر باکس گرواسیس گیاه مورد نظر خواهد مرد. اما اگر 300 میلی متر باران داشته باشیم و برای بقا به 290 میلی متر باران نیاز داشته باشیم گیاه در اولین سال کمک زنده خواهد ماند. این مشابه رفتار مادر طبیعت است.
مایکوریزا
ریشه تمام گیاهان در زمین مستقیماً آب یا مواد غذائی را از خاک دریافت نمی کنند. این ریشه ها در عوض با قارچ مایکوریزا که بطور طبیعی درخاک موجود هستند، همکاری می کنند. این قارچ ها ترکیبات حاوی عناصر غذائی اصلی (N,P,K و Mg ) و عناصرغذائی ریز مغذی را تجزیه و در اختیار ریشه گیاهان می گذارد . پاداش مایکوریزا برای دادن چنین هدیه ای به گیاه، دریافت 30% قند تولیدی از درختان و درختچه ها به مایکوریزا است. بدون چنین همکاری امکان ادامه رشد گیاهان وجود ندارد. لذا این گیاهان باید در روی ریشه های خود قارچ مایکوریزا داشته باشند تا به رشد آنها کمک کند. اکر کار را با یک خاک خشک که فاقد مایکوریزا است آغاز کنیم، گیاه به نحو ضعیفی رشد می کند. از این رو بخش مهمی از فناوری گرواسیس تلقیح کردن خاک ورقه های پن روت و بعداً تلقیح کردن خاک زیرین واتر باکس است.
چگونگی تهیه خاک با مایکوریزا برای گلدانها و خاک زیر واتر باکس
بعد از شناسائی رقم یا واریته ای که می خواهید بکارید، باید تلاش کنید تا مکانی را که این گونه ها رشد می کنند، پیدا نمائید. سپس مقداری از خاک و برگی که زیر این درختان و درختچه ها است جمع آوری کنید. خاک و برگهای جمع آوری شده را با مقدار خاکی که برای پر کردن گلدانها و خاک زیر واتر باکس مورد نیاز است، مخلوط نمائید. برای گلدانها cc50 و برای زیر واتر باکس cc500 خاک مورد نیاز است.
اکنون شما خاکی حاوی اسپور قارچ (مایکوریزا ) دارید. به محض اینکه آبیاری را شروع کردید، این قارچ ها شروع به رشد می کنند. گیاه شما با گونه مناسب قارچ مایکوریزا تلقیح شده است.
بعد از آماده نمودن مکان کاشت ( با حفظ سامانه کاپیلاری خاک جهت حمل آب ) و قبل از اینکه واتر باکس را در مکان مربوطه قرار دهید، حدود cc500 از مخلوط یاد شده روی قسمت سطحی خاک که در زیر واتر باکس قرار می گیرد، ریخته شود. بعد از مستقر شدن واتر باکس روی این قسمت مایکوریزاهائی که به خواب رفته بودند به دلیل دمای مناسب و رطوبت زیاد موجود در زیر واتر باکس شروع به رشد و نمو می کنند.
مقرراتی که تولید کنندگان گیاه کامل ملزم به رعایت آن می باشند:
وسایل و ادوات تولید کنندگان نهال باید پاک و غیر آلوده باشند
وسایل باید بی خطر بوده و برای کاربران حفاظت ایجاد کند
نهال ها باید با استفاده از ورقه پن روت تهیه شده باشند
حفاظت از گیاه باید طبق قوانین محلی صورت گیرد
مواد مورد نیاز گیاهی باید مطابق قوانین محلی تهیه و تامین گردد
مواد گیاهی باید تا حد 99%همان ارقامی باشند که توسط کاربر سفارش داده شده
مواد تولیدی (نهال ها) باید در شرایط سالم تهیه و ریشه های آنها سفید باشد
سامانه ریشه ای گیاه باید حداقل یک ریشه اولیه سالم داشته باشند و ریشه های ثانویه آنها آسیب ندیده باشد
نهال ها ممکن است در گلخانه پلاستیکی ، شیشه ای، تونل های پلاستیکی و یا در فضای ازاد تولید شوند.
اگر در گلخانه تولید می شوند باید سقف و کناره های آن قابل باز شدن باشد( جهت تهویه )
اگر در تونل پلاستیکی تولید می شوند باید کناره های تونل قابل باز شدن باشد
ایجاد سایه ( برای کاهش شدت نور خورشید) باید توسط تورهای سفید صورت گیرد. به هیچ وجه اجازه داده نمی شود که از تورهای سیاه برای سایه اندازی استفاده شود
نهال ها در پایان روز چهاردهم قبل از حمل باید به اندازه کافی سفت شده باشند. برای این کار باید گیاه در خلال رشد به اندازه کافی خشکی و به میزان زیادی نور دریافت کنند.
اگر شما در تولید نهال از این توصیه ها پیروی کنید، بدون در نظر گرفتن مشکلات به صورت باور نکردنی بالاترین نرخ زنده ماندن نهال ها را خواهید داشت .
کاشت
چگونگی کاشت نهال در واتر باکس را ما به شما خواهیم آموخت. بسیار مهم است که بدانید جهت شکاف 8 مانند درب دستگاه باید در جهت شرق به غرب قرار گیرد. با این کار نور آفتاب تنها در صبح و عصر وارد شکاف می شود اما بین ساعات 10 صبح تا 4 بعد ظهر نور خورشید نمی تواند وارد شکاف واتر باکس گردد و خسارت ایجاد کند. در شکل ذیل به سایه ای که این شکاف در ساعات گرم روز ایجاد کرده دقت نمائید.
در این عکس به خوبی نشان داده شده که گیاه جوان و کوچک چگونه در مرکز شکاف به خوبی محافظت می شود .
موفق باشید
پایان موفق پروژه Life + The Green Desert در اسپانیا با بکارگیری فناوری گرواسیس
پروژه " حیات + بیابان سبز " با موفقیت در تاریخ 31 آگوست 2015 در منطقه بیابانی سان ماتئو کشور اسپانیا خاتمه یافت.
این پروژه توسط دانشگاه valladolid اسپانیا و با همکاری شرکت گرواسیس هلند به منظور کاشت درخت در یکی از مناطق بیابانی کشور اسپانیا به اجرا در آمده بود . تصاویر زیر در ابتدای اجرای پروژه تهیه شده است :
تصویر زیر جدیدترین وضعیت محل اجرای طرح را در سال 2015 نشان میدهد
افراد حاضر در عکس از چپ براست آقایان پروفسور زاکاریاس کلریگو، پیترهوف مخترع فناوری و مدیرعامل شرکت گرواسیس ، پروفسور فرمین گاریدو ، خوزه مانوئل گونزالس شهردار سان ماتئو وپروفسور خوزه لوئیس مارکوس روبلزدرکنار سه نسل از مدل های ظرف واترباکس و دونسل از نوع جدید و تجدید پذیر ان با نام تجاری گروباکس
تصاویر زیر نیز وضعیت جدید طرح مشابهی در منطقه ساراگوسا اسپانیا را نشان میدهد
برای مشاهده گزارش خبری شبکه تلویزیونی RTVE اسپانیا لطفا ( اینجا ) کلیک بفرمائید.
البته مدت این گزارش که از بخشهای متنوعی تشکیل شده سی دقیقه است و بخش مربوط به نتایج فناوری گرواسیس از دقیقه شانزدهم آن آغاز میگردد.
بیابان ها ، شهرها و روستاهایمان راخواهند بلعید اگر...
" متن خلاصه شده این مقاله در روز دوشنبه دوم شهریور 94 در روزنامه جوان چاپ شد "
با شدت گرفتن پدیده خشکسالی در سالیان اخیر و اثرات مخرب وسیعی که از این بابت بر اقلیم ما و همسایگانمان وارد گردیده است ، در یکی دوسال اخیر بحثهای داغی در مورد علل داخلی و خارجی بروز این مشکلات ، تبعات ملی و فرامنطقه ای آن و آینده ای که در انتظار ما و مللی که در همسایگی مان زندگی میکنند مطرح گردیده است ، بطوری که روزی نیست در اخبار رسانه ها و یا روزنامه ها ، تیتر های داغ به مباحث مربوط به خشکسالی یا کم آبی و ... اختصاص نیابد.
نقشه فوق که توسط سایت World resource center منتشر گردیده است ، در بخشهائی که با رنگ های قرمز ، زرد و نارنجی مشخص شده ، نشان دهنده مساحتی به وسعت دو بیلیون هکتار است که روزی جنگل بوده و در بازه زمانی 3 - 2 هزار سال اخیر بدست بشر به بیابان مبدل گردیده است . همانطور که مشاهده میگردد کشور عزیز ما هم متاسفانه در قلب این منطقه وسیع قراردارد .
در مستندات و متون تاریخی دو هزارسال اخیر کشورمان از جنگلهای آباد ، مراتع غنی و دشتهای سرسبز و منابع آب سرشار و دریاچه ها و رودخانه ها و چشمه های پرآب ، بسیار سخن گفته شده است و خیلی نزدیکتر در اذهان خود ما و یکی دونسل قبل از ما نیز خاطرات روشنی از همین مواهب طبیعی که متاسفانه اینک دیگر با کمال تاسف به تاریخ پیوسته است وجود دارد.
بهر حال امروز ما در کشوری زندگی میکنیم که طی سالیان بسیار ، البته در سابقه دراز مدت با روندی کند تر ولی طی 4 - 3 دهه اخیر با شدتی لجام گسیخته و خارج از هرگونه آینده نگری و کنترل به جان محیط زیست و منابع و دارائی های سرزمین مان افتاده ایم و علی رغم اینکه ما به مصداق داستان معروف ملا نصیرالدین بر سر شاخه نشسته و از بن آن را بریده و با شدت در حال سقوط از ارتفاع هستیم ، متاسفانه همچنان دست بردار نبوده و به تاراج منابع غیر قابل تجدید زیست بوم این کشور عزیز مشغولیم.
خشک شدن دریاچه ها و تالابها و هورها ، افت شدید سطح سفره های اب زیر زمینی ، فراگیر شدن پدیده فرونشست زمین در بسیاری از استانهای کشور و تبعات و عوارض فجیع این وقایع شوم که منجر به مهاجرت های وسیع سرزمینی ، تعطیلی اشتغال و حتی سکونت در بسیاری از نقاط ، به هجوم جمعیتهای گرسنه و بیکار به حواشی شهر های بزرگ و افزایش جرم ، جنایت و فحشا ، منتهی گردیده و مشکلات را دو چندان خواهد نمود.
بله ، ما به نام آبادانی و کشاورزی ، جنگلهای مان را نابود کردیم ، پوشش زمین و سایبان آن را در منطقه ای جغرافیائی که تابش آفتاب در آن بسیار است به حداقل رساندیم و سپس منابع آبی را که ذخیره هزاران سال طبیعت این مرز و بوم بود بروی این خاک لخت آورده و با بازده شرم آور 40 - 35 درصدی ( با 60 درصد اتلاف ) با هدف مقدس خودکفائی بکار گرفتیم و حاصل وضعیتی است که امروز داریم و بدون تعارف و در سه کلمه صریح باید اذعان نماییم : " دیگر آبی نداریم " و آنچه را که باقی مانده باید برای مصارف اصلی و استراتژیک نگهداری نموده و در مورد مصرف ، بخصوص در بخش کشاورزی که در خوش بینانه ترین برآوردها بیش از 85 درصد آب مصرفی این کشور بدان اختصاص دارد ، تجدید نظر فوری نماییم.
و اما راه حل :
در بسیاری از کشورهای جهان و جوامع بزرگ در حال حاضر 7 مشکل مشترک زیر بیشترین درگیری فکری را برای مدیران ارشد و دولتها ایجاد نموده و همه برنامه ریزیها برای حل این مشکلات متمرکز گردیده است.
فرسایش خاک - فقر - بحران غذا - تغییرات آب و هوائی ( گرمایش جهانی و گازهای گلخنه ای ) - بیکاری - مهاجرت از روستاها - پایین رفتن سطح آبهای زیرزمینی.
همه این مشکلات زنجیروار در هم تنیده شده اند و هیچکدام به تنهائی حل نخواهند شد. جمعیت جهان در سال 2050 به ده میلیارد نفر خواهد رسید و خشکسالی های پی در پی هر روز بر تنگناهای ما برای تولید غذا خواهند افزود . بر اساس اعلام شبکه های بین المللی خبر ، در هفته گذشته برای اولین بار میزان مصرف کل غذا در کره زمین بر میزان تولید آن پیشی گرفت ، یعنی همین حالا ما برای تامین آب و خوراک جوامع مان مشکل داریم چه برسد به 35 سال آینده .
سوال این است :
چگونه آن 7 مشکل مشترک و عمومی را حل خواهیم کرد و چطور پاسخگوی نیازهای غذائی جوامع مان خواهیم بود ؟
آیا روشی وجود دارد که به تنهائی برای همه این مشکلات راه حل وپاسخ داشته باشد ؟
یا سرانجام بیابانها ، شهرها و روستاهایمان را خواهند بلعید ؟
توجه داشته باشیم که از مساحت 1 میلیون و 648 هزار کیلومتر مربع سرزمین پهناورمان فقط 15 درصد را مناطق مرطوب تشکیل میدهد و از بقیه 20 درصد مناطق نیمه خشک و 65 درصد را مناطق خشک تشکیل می دهد که بخش عمده آن بیابانها و کویرهای مرکزی ایران هستند .
در پاسخ به سوال مطرح شده خوشبختانه باید بگوییم بله " هدیه ای از بهشت " :
" درخت " ؛ کاشت درخت تنها راه حل ممکن و عملی نجات حیات در کره زمین در 40 سال آینده خواهد بود .
اما چرا و چگونه ؟
پاسخ این است که " اگر دو بیلیون هکتار جنگل آنقدر کوچک بوده است که بدست بشر به بیابان تبدیل شود ، پس برای کاشت مجدد درخت به همان اندازه کوچک است ".
بهتر است تاثیرات کاشت درخت را در مبارزه با هفت مشکل عمومی مشترک با بسیاری از کشورهای دنیا ، مورد بررسی قراردهیم .
فرسایش خاک -
متاسفانه کشور ما به لحاظ کشاورزی سنتی و بکارگیری تکنیک های ناصحیح خاک ورزی و همچنین نابودی گسترده پوشش های جنگلی و مرتعی دارای یکی از بالاترین رتبه های فرسایش خاک در جهان است و بر کسی پوشیده نیست که جدای از بکارگیری روشهای علمی خاک ورزی ، کاشت درخت در گستره وسیع یکی از بهترین راهکارها برای مبارزه با فرسایش خاک می باشد.
فقر - بحران غذا - بیکاری و مهاجرت از روستاها -
اگر اهتمام ملی و دولتی بر کاشت درخت در گستره وسیعی از بخشهای مستعد خاک کشور ما و مناطق مشابه دنیا قرار گیرد ، با ایجاد اشتغال مفید و دائم ( به ازای هر هکتار یک نفر ) مشکل بیکاری و مهاجرت از روستاها حل شده و به تبع آن فقر مهار خواهد شد و خوراک و میوه حاصل ( 5 تن در هکتار ) نیز مشکل بحران غذا را بر طرف خواهد نمود .
تغییرات آب و هوائی ( گرمایش جهانی و گازهای گلخانه ای ) -
همه این عوارض ناشی از تخریب گسترده محیط زیست و دستکاری طبیعت است ، کاشت وسیع و گسترده درخت در اراضی بیابانی و پست بطور قطع و یقین بهترین راه و شاید تنها راه حل بدون عارضه و بازگشت معضلات اشاره شده است ، چون درختان با استفاده از اعجاز فتوسنتز به کمک نور خورشید، دی اکسید کربن (CO2 ) موجود در اتمسفر را به زیست توده یا بیومس ( چوب ، برگ ، میوه و ریشه ) تبدیل کرده وبا تولید اکسیژن موحب تلطیف هوا می شوند ( هر هکتاردرخت میوه سالانه 7.5 تن CO2 را از آتمسفر حذف مینماید ). کاشت درخت در مقیاس گسترده می تواند باعث افرایش رطوبت و افزایش میران بارندگی ها گردد. با افزایش رطوبت و در حقیقت تولید آب ، آخرین مشکل یعنی پایین رفتن سطح آبهای زیر زمینی نیز بتدریج برطرف شده و منابع زیر زمینی آب نیز تجدید حیات خواهند نمود.
براستی آیا برای نسل بشر و در شرایط جهان پر تنش امروز راهی بهتر ، ارزانتر ، عملی تر و زیباتر از این میتوان سراغ داشت ؟
اما در نگاه همگان برای کاشت درخت در چنین گستره وسیعی به پنج فاکتور : همت والا و سترگ ، بودجه کلان ، نیروی انسانی ، انرژی و از همه مهمتر به " آب " نیاز داریم . به لحاظ اهمیت حیاتی و جدی شرایطی که امروز نسل بشر گرفتار آن گردیده است ، اگر چهارمانع اول را هم بپذیریم باز هم آب بزرگترین محدودیت چنین پروژه عظیمی خواهد بود ، بخصوص اینکه در مناطقی که تبدیل به بیابان شده اصولا آبی برای بهره برداری موجود نیست.
ولی خوشبختانه یک راه حل عملی وجود دارد ، حضور در نمایشگاه فناوریهای نوین شهری که از تاریخ 19 - 17 مرداد توسط شهرداری تهران در بوستان گفتگو برگزار شد و گفتگو با مهندس بهروز سهرابی مدیر عامل شرکت زیست فناوری سپهر باختر در غرفه پارک علم و فناوری کرمانشاه فرصتی بود تا با فناوری گرواسیس ، روش کاشت درخت در اراضی خشک ، بیابانی و کوهستانی ( سنگلاخ ) بدون استفاده از آبیاری و انرژی ، آشنا شوم .
بطور خلاصه این روش ابداع یک مخترع هلندی بنام آقای پیتر هوف میباشد که تاکنون در سی کشور دنیا با موفقیت بکار گرفته شده و از سال 2015 در پروژه های متعددی در کشورهای مختلف دنیا با بهره برداری از اصول آن به اجرا در خواهد آمد ( بطور مثال اجرای پروژه دیوار سبز در مرزهای سیاسی کویت با کاشت سیصد هزار نهال و یا درختکاری در طرف بزرگراه تاریخی 66 آمریکا با کاشت بیش از یک میلیون نهال ) این روش که الهام گرفته از مکانیزمهای موجود در دل مادر طبیعت است دارای یک رکن اساسی و چهار اصل مهم است که در صورت اجرای صحیح آنها درصد گیرائی و زنده مانی نهال ها بیش از نود درصد خواهد بود.
رکن اساسی : نهال انتخابی برای کاشت ( مثمر یا غیر مثمر ) باید سازگار با اقلیم منطقه بوده و نیاز آبی آن متناسب با بارندگی منطقه باشد.
اصل اول : پرورش صحیح نهال بطوری که ریشه اولیه و اصلی ان کاملا مستقیم و بدون پیچ خوردگی باشد.
اصل دوم : استفاده از قارچ مایکوریزا در خاک اطراف ریشه در نهالستان و محل کاشت نهال.
اصل سوم : عدم دستکاری ساختار مویرگی ( کاپیلاری ) خاک در زمان کاشت.
اصل چهارم : استفاده از ظرفی بنام واتر باکس که پس از کاشت روی نهال قرار گرفته و یکسال باقی خواهد ماند و پس از ان از روی نهال برداشته شده و برای کاشت نهالی دیگر مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
با استفاده از این فناوری فقط در روز کاشت نهال و برای یکبار آبیاری انجام شده ( برای هر نهال 60 - 40 لیتر ) و پس از ان به هیچ آبیاری نیاز نخواهد بود.
جالب است بدانیم که از این فناوری در چهار زمینه زیر میتوان استفاده نمود :
- اجرای برنامه درختکاری در عرصه های منابع طبیعی .
- احداث باغات دیم.
- احداث گلخانه برای تولید محصولات خارج از فصل با نود درصد صرفه جوئی در مصرف آب.
- کاشت سبزیجات و صیفی جات در خانه ها ( حتی بر روی تراس و پشت بام آپارتمانها ).
خوشبختانه مطلع شدیم که در همین نمایشگاه اکثر شهرداریهای کلانشهرهای کشور برای بکارگیری این فناوری با شرکت مزبور تفاهم نامه امضا نموده اند که امیدواریم در آینده نزدیک شاهد نتایج مثبت این اقدام ارزشمند باشیم.
کاشت نهال انگور با واتر باکس کاشت انواع سبزیجات در جعبه چوبی در آپارتمان
کاشت بوته های گوجه فرنگی در حیاط خانه احداث دیوار سبز کویت با استفاده از واتر باکس
کاشت نهال میوه در عرصه منابع طبیعی کاشت نهال مرکبات در منطقه ای که بارش مناسبی دارد
Short explanation of Groasis
With the Groasis Technology you use 1 liter water instead of 10, while planting dry areas
The Groasis Technology is extremely efficient with water, this way allowing to one to plant in areas where water is scarce or expensive. The Groasis Technology helps the planter save money with eco-restoration, while – if the plantation is for agroforestry - also allowing the planter to make more money
The Groasis Technology is no irrigation, it is a planting technology
The Groasis Technology (GT) is an integrated planting technology to plant in dry, eroded, desert and rocky areas. It is not a way of irrigation. When planting with the Groasis Technology, during the first year water savings are more than 90% when compared to any other planting method. From the second year onwards no water is added as irrigation is not needed, .
The Groasis Technology is a biomimicry technology and consists of:
1) improving the soil with compost and mycorrhizae
2) leaving the capillary structure intact and makeing the correct planting hole with the Groasis Capillary drill
3) using plants with the right primary roots which are not twisted, but extend vertically downwards
4) using the Groasis Waterboxx
5) using the Growsafe Telescoprotexx plant protector against heat in the summer, from frost during the winter and from grazing by animals
6) if necessary, when planting on rocks, the use of the capillary drill.
While using the Groasis Technology the primary roots grow average half to one centimeter per day into the deep soil. After one year the roots are two to four meter deep. The plant has found water and is now independent and strong enough to grow on its own. The Groasis Technology is a copy of how Mother Nature solves the problem of planting plants in deserts, eroded areas, badlands and on rocks. With the use of the Groasis Technology you can plant wasteland with productive trees. You can use it to plant orchards or use it in your garden. It works everywhere and always.
The Groasis Technology is a copy if how Mother Nature plants. The survival rate is on average in excess of 90% no matter how difficult the circumstances are. Other planting methods limit planting to take place only in certain seasons. The Groasis Technology enables one to plant during 21 months per year, independent from the season and no matter the temperature. This allows a planter to plan and industrialize the planting process. If the Groasis multiple capillary drill is used, previously unimaginable big areas can be planted each day.
The reason of the success of the Groasis Technology
In most locations ground water can be found at a depth of 3 or more meters. The problem for a plant in dry and eroded areas is that the first 3 meters of top soil, are dry. The air temperature is also high and frequently there are strong winds. After planting in these dry areas the plant often has not got enough time to extend put its roots deep enough to find the ground water. The plant subsequently dries out and dies. The Groasis Technology helps the plant to grow its roots 3 or more meters deep in the first year. Once the plant reaches this depth, it is able to grow independently and will not die anymore. After that year you can remove the Groasis Waterboxx and plant the next tree with it. This is an incredible cheap method to plant.
Pieter Hoff says: ‘if a tree once grew there he can grow there again’, and, ‘if the area of 2 billion hectares was small enough to cut, it is also small enough to replant’.
The Groasis Technology is inexpensive
Planting trees with drip irrigation is extremely expensive. Once you use drip irrigation you have eternal costs for energy and maintenance. You must replace your pumps and tubes every 5 years. Besides that water is scarce and we better use it as drinking water. The Groasis Technology uses no pumps, tubes or energy, and very little water. Only in the first year you have some low costs. After one year you never have costs anymore. Mother Nature has always been able to grow without irrigation. With the use of the Groasis Technology you can again use that power to grow sound and healthy products, without irrigation.
Cost indication
Replanting through agroforestry with the Groasis Technology will cost approximately 3,500 US$ per hectare. This estimation is including organization, labour, the Groasis Waterboxx and planting material. With the Groasis Technology you can plant 12 months per year. This year round planting is an important factor. It allows planting schemes on a very efficient way.
Good Return on Investment
You can use the Groasis Technology to plant orchards, plant productive forest, for ecosystem recovery or anywhere where planting without irrigation is impossible, or too expensive. Upgrade the value of wasteland through our inexpensive money and water saving technology and create capital growth on a sustainable basis.
Contact Us
Groasis Technology
The Groasis Technology
ensures costs are saved while money is made
It is a planting technology, not a way of irrigation